Formacja

Celem życia każdej z nas jest zjednoczenie z Jezusem na drodze komunii z Maryją. Aby go osiągnąć, podejmujemy życie radami ewangelicznymi ślubowanymi w Kościele. Jest to szczególny sposób naśladowania Chrystusa, który na świecie żył w czystości „Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną” (J 16,32); w ubóstwie „będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.” (2Kor 8,9); w posłuszeństwie „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał” (J 4,34).

Rady ewangeliczne pomagają również w przemianie tego, co w sercu ludzkim sprzeciwia się Bogu: pożądliwości ciała, pożądliwości oczu, pychy tego życia.

Doświadczając w sobie tych pożądliwości, przez śluby oddajemy się Chrystusowi, by On sam mógł nas przemieniać.

Autentyczne życie duchowe wymaga od wszystkich, mimo różnorodności powołania, poświęcenia regularnie, każdego dnia, odpowiedniego czasu na głęboką, osobistą rozmowę z Tym, o którym wiedzą, że ich kocha, aby z Nim dzielić własne przeżycia i otrzymać światło na dalszą drogę codzienności. Jest to praktyka, która domaga się, aby być jej wiernym, ponieważ jesteśmy stale narażeni na pułapkę alienacji i rozproszenia, pochodzących ze współczesnego społeczeństwa (…). Czasami wierność modlitwie osobistej i liturgicznej będzie wymagała autentycznego wysiłku, aby nie pozwolić się pochłonąć wirowi aktywizmu. Inaczej nie można przynosić owoców: “Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – o ile nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie” (J 15,4). (Rozpocząć na nowo od Chrystusa, 25)

Matko Wielkiego Zawierzenia, Pokorna Służebnico Pańska, oddaję się Tobie bez zastrzeżeń

– abyś doprowadziła mnie do swojego Syna, mego Oblubieńca.